αβυσσικά πεδία

Οι ζώνες των ωκεανών που έχουν πολύ μεγάλο βάθος. Οι ζώνες αυτές παρουσιάζουν πολλές ιδιομορφίες από οικολογική άποψη, γιατί χαρακτηρίζονται από πολύ υψηλή πίεση ενώ ταυτόχρονα στερούνται το φως, άρα δεν έχουν φυτά. Αυτό σημαίνει ότι εκεί δεν γίνεται φωτοσύνθεση με συνέπεια η τροφή να είναι πολύ σπάνια. Υπάρχει βέβαια μια συνεχής ροή οργανικών ουσιών από τα ανώτερα στρώματα της θάλασσας, που προέρχεται από την αποσύνθεση θαλάσσιων φυτικών και ζωικών οργανισμών, συνολικά όμως η επιβίωση των ζώων σε αυτά τα βάθη απαιτεί ειδικευμένες προσαρμοστικές διαφοροποιήσεις. Πολύ συχνά τα αβυσσικά ζώα έχουν αδύναμο σκελετό (σε τόσο μεγάλες πιέσεις ο πολύ ισχυρός σκελετός δεν προσφέρει κανένα πλεονέκτημα) και κάνουν πολύ αργές κινήσεις. Έτσι δεν ξοδεύουν ενέργεια και μπορούν να συντηρηθούν με πολύ αραιά γεύματα. Ανάλογες είναι και οι προσαρμογές του πεπτικού τους συστήματος. Το ψάρι σακοφάρυγγας, για παράδειγμα, έχει ελαστικό στομάχι που μπορεί να διογκωθεί υπερβολικά, ακόμα και σε βάρος των άλλων οργάνων (καρδιά, νεφρά κλπ.) που απωθούνται στην άκρη, ενώ τα σαγόνια του μπορούν ανοίξουν τόσο, ώστε να καταπιεί οργανισμούς μεγαλύτερους από το ίδιο.